Wat is Groot-Israël of Greater Israel?
Na de Oslo akkoorden van 1993 werd afgesproken geen Palestijns land meer te annexeren, de nederzettingen een halt toe te roepen, af te breken, en de landsgrenzen te respecteren. Het resultaat? De Israëlische president Rabin die de akkoorden ondertekende werd geliquideerd door een zionist en Yasser Arafat vergiftigd. 30 jaar later zien we een Palestina dat is opgeslokt.
Waar staan we nu? Illegale nederzettingen huisvesten naar schatting 700.000 illegale kolonisten in de Westelijke Jordaanoever, 61% van dat gebied is verboden voor Palestijnen, en Israëlische ministers pleiten voor een etnische zuivering van Gaza. Maar waarom? Met welk doel? Het onderstaande artikel van Global Research biedt inzichten – Greater Israel.
De blauwe landkaart valt een geoefend oog direct op – een versie van Greater Israel.
via Globalresearch.ca | auteur Michel Chossudovsky
Het Zionistische Plan voor het Midden-Oosten
Het volgende document heeft betrekking tot de vorming van “Groot Israël” en vormt de hoeksteen van machtige zionistische parlementsleden binnen de huidige Netanyahu-regering, de Likud-partij, maar ook binnen het Israëlische leger en de inlichtingendienst Mossad.
Donald Trump had in januari 2017 zijn steun aan de illegale nederzettingen van Israël bevestigd (inclusief zijn verzet tegen Resolutie 2334 van de VN-Veiligheidsraad, met betrekking tot de illegaliteit van de Israëlische nederzettingen op de bezette Westelijke Jordaanoever).
De regering-Trump sprak haar erkenning uit van de Israëlische soevereiniteit over de Golanhoogvlakte, verhuisde als eerste de Amerikaanse ambassade naar Jeruzalem, en nu willen zionusten de hele Westelijke Jordaanoever bij Israël annexeren.
Onder de regering-Biden blijft Washington, ondanks retorische verschuivingen in het politieke verhaal, de plannen van Israël steunen om de hele Jordaanvallei en de illegale nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever te annexeren.
Houd in gedachten: het ontwerp van Groot-Israël is niet strikt een zionistisch project voor het Midden-Oosten; het is een integraal onderdeel van het Amerikaanse buitenlandse beleid; het strategische doel is om de Amerikaanse hegemonie uit te breiden en het Midden-Oosten te breken en te balkaniseren.
In dit opzicht bestaat de strategie van Washington uit het destabiliseren en verzwakken van regionale economische machten in het Midden-Oosten, waaronder Turkije en Iran. Dit beleid – dat consistent is met Groot-Israël – gaat gepaard met een proces van politieke fragmentatie.
Sinds de Golfoorlog (1991) heeft het Pentagon de oprichting van een “Vrij Koerdistan” overwogen, dat de annexatie van delen van Irak, Syrië en Iran, evenals Turkije zou omvatten.
From the River to the Sea?
Volgens de grondlegger van het zionisme Theodore Herzl strekt het gebied van de Joodse Staat zich uit: “Van de Beek van Egypte tot aan de Eufraat.” Volgens Rabbi Fischmann “strekt het Beloofde Land zich uit van de rivier van Egypte tot aan de Eufraat en omvat het delen van Syrië en Libanon.”
Gezien in de huidige context, inclusief de belegering van Gaza, heeft het Zionistische Plan voor het Midden-Oosten een nauwe relatie met de invasie van Irak in 2003, de oorlog tegen Libanon in 2006, de oorlog tegen Libië in 2011, de aanhoudende oorlogen tegen Syrië, Irak en Irak. en Jemen, om nog maar te zwijgen van de politieke crisis in Saoedi-Arabië.
Het ‘Groot Israël’-project bestaat uit het verzwakken en uiteindelijk uiteenvallen van aangrenzende Arabische staten als onderdeel van een Amerikaans-Israëlisch expansionistisch project. ‘Groot Israël’ bestaat uit een gebied dat zich uitstrekt van de Nijlvallei tot aan de Eufraat. Volgens Stephen Lendman:
“Bijna een eeuw geleden al omvatte het plan van de Wereld Zionistische Organisatie voor een Joodse staat:
- Historisch Palestina;
- Zuid-Libanon tot aan Sidon en de Litani-rivier;
- Syrische Golanhoogten, Hauranvlakte en Deraa;
- Controle over de Hijaz-spoorlijn van Deraa naar Amman, Jordanië, en over de Golf van Akaba.
Sommige zionisten die samenkwamen in Zwitserland wilden echter meer – land van de Nijl in het westen tot de Eufraat in het oosten, dat Palestina, Libanon, West-Syrië en Zuid-Turkije omvat.”
Het Yinon-plan: Orde uit Chaos…
Het Yinon-plan, dat een voortzetting is van de Britse strategie in het Midden-Oosten, is een Israëlisch strategisch plan om de regionale superioriteit van Israël te waarborgen. Het extreme plan dringt erop aan en stelt dat Israël zijn geopolitieke omgeving opnieuw moet configureren door de balkanisering van de omliggende Arabische staten tot kleinere en zwakkere staten.
Israëlische strategen beschouwden Irak als hun grootste strategische uitdaging vanuit een Arabische staat. Daarom werd Irak beschreven als het middelpunt van de balkanisering van het Midden-Oosten en de Arabische wereld. In Irak hebben Israëlische strategen, op basis van de concepten van het Yinon-plan, opgeroepen tot de opdeling van Irak in een Koerdische staat en twee Arabische staten, één voor sjiitische moslims en de andere voor soennitische moslims. De eerste stap om dit te bereiken was een oorlog tussen Irak en Iran, waar het Yinon-plan over spreekt.
The Atlantic publiceerde in 2008 en het Armed Forces Journal van het Amerikaanse leger publiceerde in 2006 beiden veel verspreide kaarten die nauwgezet de contouren van het Yinon-plan volgden.
Afgezien van een verdeeld Irak, waar ook het Biden-plan voor pleit, roept het Yinon-plan op tot een verdeeld Libanon, Egypte en Syrië. De opdeling van Iran, Turkije, Somalië en Pakistan past ook in deze opvattingen. Het Yinon-plan roept ook op tot ontbinding in Noord-Afrika en voorspelt dat dit begint vanuit Egypte en zich vervolgens verspreidt naar Soedan, Libië en de rest van de regio.
Het zionistische project heeft de Joodse nederzettingenbeweging gesteund. En doet dat nog steeds. Meer in het algemeen gaat het om een beleid van uitsluiting van Palestijnen uit Palestina, wat leidt tot de annexatie van zowel de Westelijke Jordaanoever als Gaza bij de staat Israël.
Het Project van “Groot Israël” omvat het creëren van een aantal proxy-staten, waaronder in delen van Libanon, Jordanië, Syrië, de Sinaï, maar ook delen van Irak en Saoedi-Arabië.
Voor een ‘Groot Israël’ zouden de bestaande Arabische staten in kleine staten moeten worden opgedeeld.
“Het plan opereert op twee essentiële gegevens. Om te overleven moet Israël:
1) een imperiale regionale macht worden, en
2) moet de verdeling van het hele gebied in kleine staten tot stand brengen door de ontbinding van alle bestaande Arabische staten.
De omvang hiervan zal afhangen van de etnische of sektarische samenstelling van elke staat. Bijgevolg is de zionistische hoop dat sektarische staten de satellieten van Israël zullen worden en, ironisch genoeg, de bron van morele legitimatie. Dit is geen nieuw idee, en het komt ook niet voor het eerst naar boven in het zionistische strategische denken. Het opdelen van alle Arabische staten in kleinere eenheden is inderdaad een terugkerend thema geweest.” (Yinon-plan, zie hierboven)
In deze context bezien maken de oorlogen tegen Syrië en Irak deel uit van het proces van Israëlische territoriale expansie.
Michel Chossudovsky, Global Research
6 september 2015, bijgewerkt op 13 september 2019